Za svakog čoveka postoje mesta na svetu gde uvek voli da ode i gde se oseća lepo, bezbrižno i snažno. Za mene je to manastir Ostrog. Poslednji put kada sam išao tamo sa mojom porodicom neću nikada zaboraviti. Svaki odlazak na Ostrog je nešto posebno. Ko je bio razume me.
Jedno od retkih mesta gde sam bio gde maltene istovremeno i plačem i smejem se od sreće što sam došao. Po mom mišljenju manastir Ostrog je jedno od najsvetijih srpskih i pravoslavnih i hrišćanskih mesta. Moram da napomenem da je to mesto toliko sveto da često tamo dolaze i pripadnici mnogih drugih nacija i drugih religija.
Manastir Ostrog je manastir Srpske pravoslavne crkve smešten uz skoro vertikalnu liticu, visoko na planini Ostroška greda u Crnoj Gori. Posvećen je Svetom Vasiliju Ostroškom. Manastir Ostrog se sastoji od Gornjeg i Donjeg manastira. Nalazi se na području Bjelopavlića, na teritoriji opštine Danilovgrad.
Smešten je u okomitoj stijeni, sa koje se pruža pogled na ravnicu Bjelopavlića. Manastir je osnovao hercegovački mitropolit Vasilije u 17. veku koji je tu i sahranjen, a kasnije je i kanonizovan. On je Svetac Čudotvorac, a telo mu počiva u ćivotu u pećinskoj crkvi. Manastir Ostrog spada među najposećenije pravoslavne manastire.
Manastir Ostrog je izgrađen na mestu najudaljenijih pećinskih isposnica u kojima se podvizavao Sveti Isaija od Onogošta, koji je u ostroškim liticama već bio izgradio pećinsku crkvicu Vavedenja Presvete Bogorodice. Dolaskom Svetog Vasilija koji je obilazio mesta pogodna za isposnički život i tražio svoje novo mitropolitsko sedište izabrao je ove teško pristupačne isposnice za izgradnju budućeg manastira.
Sveti Vasilije je rođen kao Stojan Jovanović u selu Mrkonjići u Popovom polju nadomak Trebinja u Hercegovini od majke Ane-Anastasije i oca Petra Jovanovića, po predanju 28. decembra 1610. godine. U strahu od danka u krvi, roditelji su Stojana već u dvanaestoj godini poslali u manastir Zavalu, u kojem je tada igumanovao njegov stric, iguman Serafim. Posle nekoliko godina Stojan prelazi u trebinjski manastir Tvrdoš, gde nakon pohađanja manastirske škole prima monaški postrig i sveštenički čin i postaje paroh popovopoljski.
Pogoršanje prilika u manastiru, naročito zbog unijatskih pritisaka iz Dubrovačke nadbiskupije i samovolje turskih vlasti i želja za dubljim podvigom odvode ga kao arhimandrita u Pećku Patrijaršiju i, po blagoslovu patrijarha Pajsija Janjevca, dalje na Svetu Goru, a zatim u Vlašku i Ukrajinu. Potom se vraća sa darovima tamošnjih vladara stradalom narodu u Hercegovini.
Arhimandrit Vasilije je 1638. rukopoložen u Peći odlukom Svetog sinoda za mitropolita hercegovačkog, sa obnovljenom svetosavskom titulom – mitropolit Zahumski. Kasnije će dodati i titulu i Skenderijski. Knez Luka Vladislavić (otac Save Vladislavića) ga je pratio na put u Peć i nazad, kada je Ostrog bogato darivao. Njegov život bio je u stalnoj opasnosti od Turaka. Bio je proganjan i klevetan i od militantnih rimokatoličkih misionara i prelata. Bio je svrgavan sa mitropolitskog prestola u Trebinju od strane lažnog episkopa unijate Savatija 1641. godine. Izlagan je bahatostima plemenskih knezova i neposlušnih uskočkih četovođa. Ipak, stizao je gde god su ga vodili zadaci njegove arhiepiskopske službe, od Mostara, Trebinja, Bileće i Herceg Novog do Pljevalja, Morače, Onogošta i Bjelopavlića.
Kao arhijerej živeo je u manastiru Tvrdoš i utvrđivao u pravoslavlju svoje vernike, čuvajući ih od turskih svireposti i latinskog lukavstva. Kada su Turci razorili Tvrdoš, Vasilije se preselio u manastir Ostrog gde je nastavio svoj strogi podvižnički život. Poslednje godine svog života proveo je u pećinskoj isposnici u Gornjem Ostrogu.
Umro je 1671. godine. Njegove mošti i njegov grob čuvaju se u manastiru u Ostrogu do današnjeg dana. U njihovu moć isceljenja i utehe veruju i hrišćani i mnogi muslimani i mnoge pristalice drugih religija.
Manastir Svetog Vasilija Ostroškog mu je posvećen.
Srpska pravoslavna crkva slavi Svetog Vasilija Ostroškog 12. maja, po gregorijanskom kalendaru (29. aprila, po julijanskom).
Jedan od najpoznatijih pravoslavnih hramova posvećenog Svetom Vasiliju, je onaj u Nikšiću, koji je zadužbina crnogorskog kneza Nikole I Petrovića.
Sveti Vasilije Ostroški je veliki čudotvorac čija su poznata čudotvorna dela. Njegovo sveto telo u celosti počiva u ostroškoj isposnici, nepodložno zakonu truljenja. Crkvica u kojoj leže mošti Svetog Vasilija ispunjena je prijatnim mirisom, činjenica netljenosti tela ovog velikog svetitelja, predstavlja fenomen za sebe, koji mi hrišćani nazivamo – čudom. Ovaj se fenomen jedino može objasniti svetim životom Ostroškog Sveca.
„Život Svetog Vasilija bio je život u Bogu, život sazidan po Hristu, u kome sve i sva beše Hristos. Još veće čudo i dokaz svetiteljstva Svetog Vasilija jeste čudotvorna moć njegovog netljenog tela. On, koji je u svom zemaljskom životu više ličio na anđela nego na čoveka, uzdigao je svoj duh do prestola Božijeg, a svoje telo obesmrtio. Njegovo sveto telo bilo je za vreme zemaljskog življenja hram Duha Svetoga, a posle rastanka sa svojom bogočežnjivom dušom postalo je riznica blagodati Božije. Ne mogu se izbrojati razna čudesa, koja je Sveti Vasilije učinio i koje svakim danom čini i pokazuje nad svakim onim koji dolazi i traži pomoć od Gospoda posredstvom ovog velikog svetitelja, velikog Božijeg ugodnika, velikog jerarha i učitelja, molitvenika, podvižnika, revnitelja svete pravoslavne vere, Vasilija Ostroškog“.
Svi znamo koji je sada udar crnogorskog režima prema srpskim pravoslavnim svetinjama u Crnoj Gori.
Nadamo se da će to stati i da će se, najblaže rečeno, nerazumni urazumiti.
Neka Bog čuva naš narod i naše svetinje!
Sačuvajmo srpske svetinje!
INFO 24 / Uglješa Mrdić